സന്തോഷ്‌ പണ്ഡിറ്റ്‌ എന്ന മലയാളി

"എടാ വാ നമുക്ക് കൃഷ്ണനും രാധയും കാണാം, കൊറേ നാളായി തെറി വിളിക്കണമെന്ന് തോന്നിയിട്ട് ",രാജു എന്നോട് ഫോണില്‍ പറഞ്ഞു. "എന്താണെങ്കിലും ഞാനും വരാം ",എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാനും പോയി!
തിയറ്ററില്‍ നടന്ന ഒരു രസകരമായ് സംഭവം ഇതാ : ടിക്കറ്റ്‌ എടുക്കാന്‍ ക്യു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍, ചില വഴിപോക്കര്‍, ഞങ്ങളെ നോക്കി പച്ച തെറി വിളിക്കുന്നു! ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ നിന്നപ്പോഴാണ് ,ഞങ്ങളെ അല്ല അടുത്തുള്ള പണ്ടിതിന്റെ പോസ്റ്റര്‍ നോക്കിയാണ് തെറി വിളി എന്ന് മനസ്സിലാക്കി.

ആരാണ് ഇ സന്തോഷ്‌ പണ്ഡിറ്റ്‌?
ഏതാനും മാസ്സങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് എന്റെ സുഹൃത്തിന്റെ മൊബൈലില്‍ നിന്നാണ് ഞാന്‍ ആദ്യമായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ "രാത്രി ശുഭരാത്രി" എന്ന പാട്ടു കേള്‍ക്കാന്‍ ഇടയായത് . പിന്നീടു യു ട്യുബില്‍ അത് കാണുകയും ചെയ്തു.അതിനു മുന്‍പ് ഇറങ്ങിയ "സില്സിലയുടെ" പിന്തുടര്‍ച്ച എന്നോണം, വീഡിയോ കണ്ടവര്‍ അതിനെ തെറി വിളിച്ചു സ്വാഗതം ചെയ്തു.

അപ്പോഴും അതിലൊന്നും പതരാതേ സന്തോഷ്‌ തന്റെ പുതിയ സിനിമയെപ്പറ്റി വാചാലനായി.അദ്ദേഹം തനിയെ എല്ലാം കൈകാര്യം ചെയ്യുമെന്നും പറഞ്ഞു. എന്തായലും പടത്തിന്റെ ട്രെയിലോര്‍ ഇറങ്ങി.ലക്ഷക്കണക്കിന്‌ മലയാളികള്‍ അത് കാണുകയും ചെയ്തു.പ്രേക്ഷകര്‍ സിനിമ കാണാന്‍ തിരക്ക് കൂട്ടി .പടം സൂപ്പര്‍ ഹിറ്റ്‌!

എന്ത് കൊണ്ട് ?
എന്ത് കൊണ്ട് ഇ പടം ഹിറ്റ്‌ ആയി?
അതിനുള്ള മറുപടി എന്റെ സുഹൃത്ത്‌ തന്നെ വിശദീകരിക്കുന്നു. "മലയാള സിനിമയുടെ പരാജയമാണിത് കാണിക്കുനത്. ഇവിടെ വന്‍ തുക മുടക്കി നിലവാരമില്ലാത്ത സിനിമ എടുക്കുകയാണ് സൂപ്പര്‍ താരങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ ചെയ്യുന്നത്.അത്തരം സിനിമകള്‍ പബ്ലിസിടിയിലുടെയ് ജനങള്‍ക്ക് മേല്‍ അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കുന്നു.അതിനെതിരായ ഒരു വികാരം കൂടി ഇതിലുണ്ട്.എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാം തെറി വിളിക്കാന്‍ വേണ്ടി മാത്രമാണ് ജനം ഇ പടം കണ്ടതെന്ന് ."

അവകാശങ്ങള്‍
രണ്ടു ദിവസം മുന്‍പ് ഒരു ടിവി ചാനലില്‍ എല്ലാവരും കൂടി സന്തോഷ്‌ പണ്ടിട്ടിനെ കൂട്ടത്തോടെ ആക്രമിക്കുന്നത് കണ്ടു. അതിന്റെ ആവസ്യകതയോ, ഉദ്ദേശമോ എനിക്ക് ഇതുവരെ മനസ്സിലാക്കാന്‍ സാധിച്ചിട്ടില്ല.ഒരു ഇന്ത്യന് ഇവിടെ സിനിമ എടുക്കാനുള്ള അധികാരം ഒണ്ട്. അതുകൊണ്ട് സന്തോഷ്‌ ഇനി സിനിമ ഇറക്കാന്‍ പാടില്ലെന്ന് പറയാന്‍ ആര്‍ക്കാണ് അധികാരം?സന്തോഷിന്റെ പടം ഇഷ്ടപ്പെടാത്തവര്‍ അത് കാണുന്നതെന്തിനു?ഒരു മനുഷ്യനെ ഇങ്ങനെ അപമാനിക്കുന്നത് ശരിയാണോ?സന്തോഷ്‌ പണ്ഡിറ്റ്‌ ഇനിയും സിനിമ എടുക്കും അത് ഇഷ്ടമില്ലാത്തവര്‍ കാണണ്ട, അത്രതന്നെ!

Few minutes more...

A Walk To Remember

"It's just around the corner", said Aswin as we started walking towards our destination.We that is me and Aswin was en-route to attend a concert by a famous rock band(quite similar to Avial ). As we walked in the dark alley I couldn't imagine how our journey ended up in that deserted place!It began about an hour earlier,when after a tiresome day at college, i realized that the rock band was performing live nearby. I immediately called Aswin.We didn't know the exact location of the concert.Still in-spite of all these uncertainties we decided to try. I got ready quickly and so our journey began.

Our journey actually began years ago.Here begins a story about a long friendship which has no bounds...

Early Days

Years ago, from the day I met the new boy in spectacles who spoke little, to this day Aswin has changed very little.When i first met him in school,i liked him due to his inherently silent nature.In all these years of friendship never has he been angry or overly emotional.What I admire in him is his ability to remain calm and composed even at times of extreme pressure.

School days were innocent days.While in school i neither owned a cell phone nor had access to the internet.
I never went out for movies and i had peace. :)
I regret to admit it, but our silent nature made us invisible beings at school. We weren't exactly popular.
We would watch all the English movies on television and then discuss about it.I found him a great soul with whom I shared all my problems.Ours was a pure and uninhibited friendship.What I really liked about him was his humbleness.His brilliant talent in music which remained unknown till recently was known to me in advance!

Talented Soul


How should i describe my closest friend?
Aswin was a quiet soul.Spoke very little and was highly talented. He had been trained in classical dance Bharathanatyam.But to date i haven't seen him perform a dance on stage. :)
He would sing songs and background tracks of English films to me.That was when i realized his talent for music.He was a very sarcastic friend,which i later realized through his messages. :)
Aswin is also a blogger and what I like about his blog is his inherent style of writing , which may seem idiotic to many!His style of sarcastic writing is being followed by many, including me.He projects himself as an alien from outer space!This is mostly due to his interest in extra-terrestrials and partly due to him being alienated by society(or so he believes) Click To View Aswin's Blog

Back To The Walk...

We boarded a bus which would take us near the place where the band was performing.We knew that when we had started our journey, the band had started its concert. But we didn't give up. We wanted to prove a point to ourselves by at-least reaching that place!We got down at a stop and didn't have a clue about where we were at! I asked for directions to a security guard. He told me the place is a few miles north. So we decided to walk. It was very dark and gloomy. The city streets were deserted. Few street lights were working properly. Aswin seemed quite unperturbed by the scary alleys. We walked at a brisk pace and kept on walking...

Still no sign of a concert...we kept on walking for miles and miles ....For hours we kept on walking and then suddenly it happened...

We were back at where we started!!! Well normally i would lose my cool at these situations,but strangely we were laughing at our idiocy :D
"No other friends would tolerate such useless walking and still laugh at it",i told him.

Finally we reached the concert venue after asking for directions from a local resident. We reached there just in time to see that the concert had almost ended. We listened to the songs for sometime outside the venue and then began walking back. We then reached our first junction.
"Hey,I know this place,just around that corner there is a bus stop",Aswin said. We walked to that corner and there was no bus stop.It was very dark and there wasn't anyone outside.
"It might be around the next corner",said Aswin "I had once visited this place with my parents",he said.
We again walked and walked for the next corner, but that was a long way ahead as it was a straight road.
So then once again after walking for an hour there was no sign of the bus stop. Now we were tired and we started laughing again at our foolishness.
"Anyway we walked halfway home ,now let us complete this epic journey on foot",I said.
Aswin agreed to it and we started walking home.So by midnight we reached our respective homes tired and laughing.

Finally


Now separated by time and space still we remain close as ever.When I look back upon life, I realize how much I have changed but he hasn’t. He has been practically the same old soul ever since our first meeting.Aswin says he rants a lot but that’s just at social sites , in person he remains silent and same old friend.We have been friends for nearly a decade now and ours is a friendship that has no limits...